Navea está no mundo!

                                                    Empezarei esta segunda entrega falando dun aspecto que esquecín na primeira: a arbitraxe. O certo era que non había árbitro, excepto nos partidos interparroquiais. Naqueles, tiñamos ao Fausto, cando estaba(mais non pensedes que varría para a casa). Nos partidos habituais non había árbitro e incribelmente non houbo grandes conflitos. Cada un arbitrábase así mesmo. Cando un xogador cría que lle fixeran falta, berraba. falta! Agarraba o balón coa man e executábase a mesma.

                    Permitídeme escomenzar esta crónica cunha lembranza persoal. Os meus primeiros pasos no fútbol foron no camiño que había por riba do cemiterio. O balón era unha botella de plástico, inda que daquela o plástico andaba escaso.

Os paxaros coméronnos algunhas cereixas e quixeron pagarnos ben: Escoitade!